1. Potrzeby migrantów w zakresie szczepień oraz dostęp migrantów do szczepień

Zagrożenie chorobami, którym można zapobiegać drogą szczepień (ChZDS) jest wśród migrantów nierozpoznane ze względu na nieistnienie systemów, które pozwalałyby na kontrolowanie tego zjawiska w krajach pobytu migrantów. Większość krajów, z których pochodzą instytucje-partnerzy realizujący projekt, nie posiada przepisów prawa dotyczących szczepień wyłącznie migrantów, ani wymagań dotyczących szczepień adresowanych do pracujących migrantów. Nie istnieją również krajowe instytucje odpowiedzialne za nadzór nad szczepieniami migrantów (wyłącznie migrantów).      

2. Wykaz Najlepszych Praktyk w Zakresie Szczepień Migrantów

W trakcie realizacji projektu zostały zidentyfikowane praktyki w zakresie szczepień migrantów spotykane w krajach instytucji realizujących projekt, a także w USA i Australii, które następnie oceniono w oparciu o specjalnie skonstruowany w tym celu formularz oceny praktyk. Wykaz najlepszych praktyk można znaleźć na stronie internetowej:
(http://www.promovax.eu/index.php/promovax/vaccination/).

3. Rekomendacje dotyczące szczepień migrantów

W oparciu o zidentyfikowane praktyki w zakresie szczepień migrantów, a także wykorzystując wyniki pracy WP4, zespół realizujący projekt stworzył rekomendacje w zakresie szczepień migrantów, które zawierają zalecenia wykorzystania następujących działań, zarówno na poziomie krajowym, jak i lokalnym: (http://www.promovax.eu/pdfs/Recommendation.pdf)

• Skuteczny program szczepień migrantów powinien charakteryzować się ciągłością oraz trwałością (nie jako jednostkowa akcja szczepień). Należy brać pod uwagę dostępność grupy docelowej (np. punkty szczepień z elastycznymi godzinami otwarcia, lub placówki otwarte w godzinach popołudniowych lub wieczornych).
• Bariera językowa może być pokonana dzięki skorzystaniu z usług tłumaczy. Najlepszym rozwiązaniem jest oferowanie pacjentom takich usług nieodpłatnie. Jeśli to możliwe, personel placówki powinien posługiwać się językiem migrantów, zwłaszcza na terenach, gdzie znajomość języka używanego w kraju pobytu jest wśród migrantów ograniczona. 
• Należy pamiętać o różnicach kulturowych i korzystać z pomocy mediatorów kulturowych. Rolą mediatora – oprócz pełnienia roli tłumacza – może być też promowanie zdrowych zachowań i udzielanie migrantom porad w zakresie funkcjonowania krajowego systemu ochrony zdrowia.
• Każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie i oferować takie szczepienia, które są właściwe dla konkretnego pacjenta.
• Ważną barierą są koszty szczepień. W celu poprawy dostępu migrantów do szczepień, powinny być im one oferowane nieodpłatnie. Należy próbować znaleźć środki finansowe na opłacenie takich świadczeń z różnych źródeł finansowania (np. specjalne programy rządowe, prywatni sponsorzy itp.).
• Właściwe prowadzenie dokumentacji oraz wypełnianie karty szczepień pozwoli na dokonanie odpowiedniej oceny przeprowadzonych szczepień i stworzenie bazy danych migrantów.
• Monitorowanie i ocena efektywności programów szczepień dla migrantów na poziomie krajowym i lokalnym umożliwi udzielanie świadczeń o najwyższej możliwej jakości.
• Zbieranie danych na temat stanu zdrowia migrantów oraz ich statusu socjoekonomicznego umożliwi kształtowanie właściwego podejścia do grupy docelowej poprzez dostęp do szczegółowego i rzeczywistego obrazu danej populacji i jej potrzeb.
  
  
4. Materiały edukacyjne dla migrantów oraz pracowników służby zdrowia

Materiały edukacyjne opracowane w ramach projektu PROMOVAX powstały przy udziale wszystkich instytucji-partnerów uczestniczących w projekcie, a także przedstawicieli grup docelowych projektu – migrantów i pracowników służby zdrowia: (http://www.promovax.eu/index.php/promovax/toolkits/too0)

Więcej informacji na temat Projektu znajduje się na stronie internetowej: www.promovax.eu
lub można je uzyskać za pośrednictwem polskiego zespołu realizującego Projekt:
dr Jerzy A. Kopias: jakop@imp.lodz.pl lub mgr Piotr Sakowski: psak@imp.lodz.pl